Ang Kwento ng Isang Bata sa kanyang Scooter

Isang araw, sa isang tahimik na kalye sa barangay, mayroong isang batang nagngangalang Leo. Si Leo ay 7 taong gulang at sobrang mahilig sa mga scooter. Ang kanyang mga magulang ay bumili sa kanya ng bagong scooter bilang regalo sa kanyang kaarawan. Ang kulay ng scooter ay maliwanag na berde na may mga nakakaakit na sticker, kaya’t hindi maikakaila na ito ay talagang espesyal para kay Leo.

Tuwing umaga, agad na hinahanap ni Leo ang kanyang scooter. Puno ng kasiyahan at sigla, pinagsusumikapan niyang mapabuti ang kanyang kakayahan sa pag-scooter. Naglalakad siya ng mga ilang metro mula sa kanilang tahanan bago siya magsimulang mag-ride. Mabilis siyang natututo, at sa bawat araw, unti-unti niyang napapabuti ang kanyang balanse at bilis. Para sa kanya, ito ang pinakamainam na paraan upang mag-enjoy kasama ang kanyang mga kaibigan.

Nang dumating ang isang araw ng Sabado, nagpasya si Leo na makipaglaro kasama ang kanyang mga kaibigan sa parke. Ang araw ay maliwanag at mainit, perpekto para sa kanilang mga aktibidad. Habang sila ay naglalaro at nag-eenjoy, si Leo ay hindi mapigilan ang kagustuhan na ipakita sa kanila ang kanyang mga bagong natutunan sa pag-scooter.

Masigasig na nag-isip si Leo. Alam niyang dapat ay mag-ingat siya, ngunit ang nais niya ay ipakita sa lahat ang kanyang galing. Kumuha siya ng kaunting takbo, at sa isang biglaang pagliko, gumawa siya ng isang pop-off na tila lumilipad sa hangin. Sa kagalakan ng lahat, sumigaw sila ng “Ang galing-galing mo!”

Ngunit sa kanyang kasiyahan at empowerment, si Leo ay hindi nakapansin sa isang maliit na bato sa daan. Habang patuloy siya sa kanyang mabilis na takbo, ang kanyang gulong ay nahulog sa ibabaw ng bato. Bigla, siya ay bumagsak at nakatagdod sa lupa. Ang kanyang mukha ay tumama sa matigas na aspalto, at ang kanyang scooter ay tumagilid na parang isang laruan.

Ang mga bata ay natigilan at nagmadaling lumapit sa kanya. “Leo! Are you okay?” tanong ni Marco, habang tiningnan ang kanyang mga kamay na may ilan pang sugat. Napansin ng kanyang mga kaibigan na siya ay tila nasaktan, at bigla silang nagpakita ng pag-aalala. Si Ella ay nagtawag ng tulong mula sa mga matatanda sa parke, habang ang iba ay nagbigay ng tubig.

Mabilis na lumapit ang mga magulang ni Leo at agad na tumulong sa kanya. “Anak, okay ka lang ba?” tanong ng kanyang ina, habang pinapansin ang kanyang sugat. Sa kabila ng sakit, si Leo ay ngumiti at sinabing, “Oo, pero medyo masakit.” Ang kanyang mga kaibigan ay nag-alok ng tulong, nagpasya silang maghintay hanggang makabawi si Leo.

Matapos ang ilang sandali, nagpasiya si Leo na bumalik sa kanyang scooter. Ang sakit ay hindi hadlang para sa kanya. Ng kanyang nakita ang kanyang scooter, nagpasya siyang sulitin ang pagkakataong makapagpatuloy. Tinuruan siya ng kanyang mga kaibigan na maging maingat at huwag kalimutan na magsuot ng helmet.

Mula sa karanasan na ito, natutunan ni Leo na ang pagsisikap ay importante, ngunit ang kaalaman na mag-ingat at maging mabait sa iyong sarili ay kasing halaga. Ang mga bata ay muling naglaro at nagtawanan, at nagpatuloy si Leo na mag-scooter, mas matatag at mas determinado kaysa dati.